به شروع جدید زمینت میزنه، زانوهات ک خم شد ،کمرت ک شکست، لبخند میزنه و میاد بالاسرت ،اونوقت با نیشخندی که تو نگاهشه بهت میگه، پاشو..
حالا میتونی ادامه بدی.
قانونش همینه، باید ببازی، تا بتونی برنده شی.
چجوریشو یادت میده، یاد میگیری حرفاتو تو مغزت مرور کنی، نقطه ضعفاتو به کسی نشون ندی،حتی عزیزترینهات، اشکاتو حراج نزنی، غرورتو حفظ کنی، صبور بشی..
زندگی مثل یه مادر تَر و خشکت میکنه..
یاد میگیری بدون کمکش راه بری، تکیه ندی، استوار قدم برداری، سرت بالا باشه.
آره زندگی همینه.
دلم میخواد تو این زندگی مثل یه پرنده باشم،بال بزنم و پرواز کنم، اوج بگیرم و مهم نباشه از ارتفاع میترسم.
میخوام برم،دور شم.کاش بشه
"نقطه ضعفتو نشون نده"
