دراز میکشم به پهلو شکممو کامل حس میکنم که گنده شده شلوار میپوشم پهلوهام میزنه بیرون حال بهم زن...
نه مثل منه درمونده دلمو تو بغلم مچاله کنم و آروم اشک بریزم و جیکمم درنیاد..
کاش مامان بفهمه بی رحمیش داره نابودم میکنه
و با نوشابه ای که
یکمی یخی شده بود خوردیم . دلم میخواد اون لحظه های شام هی تکرار میشد
واقعا حال داد .
. ترس از دست دادن و رها شدنم را کنار گذاشته‌ام و به هر نحوی که میشد خودم را به قدر کافی قوی کردم که از گذشتن از آدم‌ها نباید بترسم.
دستت را گذاشته بودی زیر چانه‌ات که به چشم‌هایی که حالا گمان می‌کنی مهربان نیستند، گفتی«آدمی‌زاد هر چقدر دورتر باشد، عزیزتر است.»
نگاهت نکردم. ترسیدم. دست‌هایم را زیر میز در هم قفل کرده بودم و فکر می‌کردم این چیزی نبوده‌ست که می‌خواسته‌ام. نمایشی که توی ذهنم از پیش تعیین کرده بودم تمام شد. حالا دیگر نمی‌خواستم کسی باشم که رو‌به‌روی تو نشسته‌ست و مستاصل، از تو که فکر می‌کنی همه چیز را می‌دانی. سکه‌ای که ته جیبم مانده بود سه بار روی میز چرخاندم و هر سه بار، به یک بار چرخش، ایستاد. گفتم«آدمی‌زاد از عزیزش، از کسی که پیوند خورده روح و تنش با او، دوری نمی‌کند.»
خیرگی و بی‌تابی نگاهت می‌ترساند مرا. فضای اینجا تاریک است. نمی‌توانم خوب نگاهت کنم. چشم‌هایم می‌سوزد انقدر خیره باشم. خودم را اذیت میکنم که مدام می‌نویسم از آدم‌ها گله‌ای ندارم یا دیگر کسی را دوست ندارم. خودم را اذیت میکنم و تو دوست داری دور بمانم که دوری زیبا می‌کند آدم را. چه کار کنم تا بتوانم دوست بدارم؟ تو خوب می‌دانی من برای دوست نداشتن، زیادی کوچکم. ولی چه کار کنم؟ تنهایی بی شرمی دارم. نمی‌توانی تصورش را بکنی چطور دارم آبروریزی میکنم.
می‌نویسی غم کودکانه‌ام را دوست داری، وقتی هنوز برای دوستی‌های از دست رفته اشک می‌ریزم، اما کدام غم؟
احساس میکنم هر چیزی بهایی دارد، و من، پیش‌ترها بهایش را پرداخته‌ام و حالا می‌توانی بی ذره‌ای انزجار برایم بگویی آدم هر قدر دورتر باشد، عزیزتر است. مدت‌هاست در جواب همه چیز، همین را می‌نویسم.
شاید یک نفر، یک روز، در جواب برایم چیز بهتری بنویسد.
. ما امروز باهم دعوا میکنیم سرش، من یه هفته شبا زود میام خوابگاه، باز دوباره یه شبی هست که دلم میخواد بیشتر بیرون باشم. حتی یه شبایی هست که ترجیح میدم تا صبح بیرون باشم.
دلم میخاد یه جا گم و گور شم که به کسی جواب پس ندم. واقعا دلم میخواد از عالم و آدم چن صد هزار کیلومتر دور باشم واسه خودم تو جنگل زندگی کنم.
از یه ور دلم میخواد تو خوابگاه بپوسم که اصن این مسائل نباشه.
دیگ دیدم خ تیرس برا همون گفتم دلتون نگیرع روشنش کردم
بنظرم ک بد نی قشنگ شدع :)
بعضی وقتا خوبه ی نفرو داشتع باشی ک با هاش اروم بشی بعضی وقتا ب شدت نیازع حالا میتون مونث یا مذکر باش هرکسی ی جور راحت دیگ
مرسی حانی قشنگم ک کنارمی
، گفتم که می خوام فلان چیزو بخرم، پول ندارم. برگشت گفت: "عزیزم... می خوای من بدم؟"
انــقــــدر عصباااانــی شدممممممم
گفتم: "با خودت چی فکر کردی؟ یه کاری می کنی دیگه هیچی از زندگیم برات نگم" کلی هم عذرخواهی کرد ولی دیگه از حسرتام براش نگفتم. من دختری نیستم که ترفند به کار ببرم از بچه مردم پول بکشم. چیزی که همیشه ازش می خواستم هدیه ایه که با میل خودش باشه. نه اینکه من بگم!
هیچوقت یادم نمی ره. راستش از خودم بیشتر ناراحت شدم. این لحن و این حرف... هرچی فکر می کنم به هرکس اینو می گفتم، همینو جواب می داد.
گاهی حس می کنم تو بعضی موارد هیچوقت بزرگ نمی شم.
. فقط یک نفر تعریف می‌کردم و جیغ نمی‌کشید ...
* دقیقا همون وقت‌هایی که شدیدن نیاز به کسی دارم، شده در حد قطره‌ای، با دریغ مواجه می‌شم ...
* در قلبم فقط صدای زوزه‌ی گرگ می‌آید ...
* عمق همه چیز و همه کس تاریک است ...
* یحتمل عمق خورشید هم تاریک است ...
* این‌قدر در توی صورتم بسته مونده که ترجیح میدم دری رو نکوبم ...
* چرا اون تصویر این‌قدر برام جذاب شد ... ؟
کلی کلمه توی ذهنم به وجود اومده تا کنارِهم چیده بشن و تبدیل به جمله بشن!! اما این منم... منی که قادر به چیدمانشون نیست. بهتر بگم، منی که تواناییِ چیدنشون رو نداره!!
کتابِ حفره رو تموم کردم. نویسنده پسر بود و شاید یک درصد از اتفاقاتی که براش افتاد، برای من نیوفته!! اما نتیجه‌گیریاش، طرز فکرش بعد رفتنش به زندان، انتخاب درستِ راهش و... همه و همه میتونه تاثیرگذار باشه تو زندگیم. "نویسنده‌ای که در دوران جوانیش با قاجاقچیانِ مواد بوده و در زندان چندوقتی را گذرانده."
این تعریفِ اولیه از نویسنده بود که من رو جذب کتابش کرد! کتابی براساس واقعیت. دارای قسمت‌هایی دردناک و گاهی غیرقابل درک!! پسری که برای رسیدن به هدفش که نویسندگی و رفتن به دانشگاه برای یاد گرفتنِ نوشتن بود، به راهِ خلاف کشیده شد.
دلیلِ دیگه‌ای که من رو جذب کتاب کرد، وجهِ اشتراک من و اون پسر بود. نوشتن!!! من به زندگینامه خیلی علاقه دارم. مخصوصاً زندگینامه‌ی افرادی که نقاط مشترکی باهاشون دارم.
داخل کتاب، کتاب‌های زیاد دیگه‌ای هم معرفی میشه. +تعدادی موسیقی و نویسندگانِ مشهور. نقطه‌ی قوت کتاب به حساب میاد!!
درکل، من عاشق این کتاب شدم. کتابی بدون عیب و نقص و توجیهه اضافی و الکی!!
اما هنوز کلمات دور سرم میچرخن و باعث شدن سردرد بگیرم.
چیدنِ کلمات کنار هم و دراوردن معنی از داخل جملات، سخت‌ترین کار دنیاست.
هم میرم پیش یلدا و مرگ باباشو تسلیت میگم...
هم پرستو رو میبینم ...
هم چن تا کتاب درسی بلند میکنم میارم اینجا بخونم ..
نمیدونم میتونم یا ن ...
نمیدونم میخوام یا ن ...
هیچی نمیدونم ...
دو روز پیش تولد دلارا بود و جوجه ی من یه سال بزرگ تر شد :)
جوجه
بدون که حتی اگه پدر و مادر روانیت گوشت به تنم نذارن
حتی اگه تیکه تیکم کنن
حتی اگه شبو روز نفرینم کنن :)
بازم خواهرت پشتته :)
همیشه اجیو داری ...
تا وقتی زندس حواسش بت هس ...
مهم نیس چن سالته
حتی وقتی پیر شی
من بازم دوتا شونه دارم که غمتارو بندازی روشون و راحت باشی :)
تو تنها دلیل زندگیمی ...
تنها کسی ک هنوز دلمو نشکونده :)
