داشتم وارد میشدم یهو زنگ زدن
آقا پاشو بیا کار فوری فلان سرور دان شده
پشت تلفن میگفتم .. بله .. سعی میکنم بیام
تو دلم فش میدادم .. ازون آبداراش
بعد چندتا سوال پرسیدم فهمید طرف توصیه هایی که بهش گفته بودم رو انجام نداده که این اتفاق افتاده
بهش گفتم مقصر خودتونید
برین حرفامو انجام بدین اگه اتفاقی افتاد بعد بیایین
دستم بهتر شد اما هنوز نمیتونم بار سنگین بر دارم
درمان رو ادامه خواهم داد
سعی میکنم چیزی رو پشت گوش نندازم
فعلا
پ.ن: تاریخ نگاری هایم...
خستم...از خدایی که وجود نداشته و نداره...میدونی چن ساله؟یکی باشه تو خانواده...ک مثه خوره تمام اون ابهت خانواده رو بخوره و یه روزی همش بریزه...لعنت بهت...کی هستی تو؟اسمت چیه؟من هیچ علاقه ای ندارم جانی ظالم مزخرفی ک اسم خودش رو گذاشته خالق هستی ببینم و ملاقاتش کنم...انقد بی وجود هستی...انقد آشغال هستی که گند بزنی به زندگی یه عده فقط...جونت دربیاد...آفریدی...وظیفته کمک کنی...ب چ دردی میخوری؟ک برینی به زندگی یه عده ک نشون کردی؟هنر کردی؟28ساله همین کارو کردی...
طبق جمع اوری اطلاعاتی که انجام دادم از مرتب کردن لپ تاپم و دیدن عکس و
فیلما متوجه شدم که وقتی بیست سالم بود و ترم 4 بودم در اوج پیشرفتم قرار
داشتم و با درد گرفتن گردن و دستم و دعوا با فرهنگی دانشگاه به دوران افول
خود نزدیک شدم :\
تهش هَممون برمیگردیم تو آغوش کسی که به بدترین شکل ممکن قلبمونو شکسته . چرا ؟ چون بدبخت و محتاج کسی هستیم که عشقمونو پَس زده ؟ چون ذات آدما اینه ؟ نه . چون ، عشقی که پس زده شده فقط پس زده شده تغییر موجودیت نداده که ! مگه الکیه ؟ حالا که این یارو این عشقو نخواست میدمش به یه یاروی دیگه . نه عشقه همون یارو اولیه رو میخواد . چرا حالیت نیست ؟ انقدر خودتو اذیت نکن تهش جات پیشِ یارویِ خودته .
اونقدر تنها که هیچکسو ندارم بشینم باهاش حرف بزنم همینقدر تنها که تنها دوست من همین وبلاگه... همین بلاگفایی که پشه توش پر نمیزنه... همین بلاگفا که تمام وبلاگاش یا حذف شدن و یا یه وجب خاک روشون نشسته... داشتم با خواهر کوچیکه حرف میزدم دست خودم نبودم اشکم ریخت... اونقدر
ناراحتم که حد نداره... ناراحتم چرا با مامانم رابطه خوبی ندارم، ناراحتم
از اینکه چرا اونجور که باید مامانمو دوست ندارم. امروز توی حمام اونقدر
گریه کردم به خاطر این موضوع. عذاب وجدان داره دهنمو سرویس میکنه... اما از طرفی وااااقعا مقصر من نیستم! این خود مامانمه که باعث بوجود آمدن این حس شده...
عذاب وجدانم ندارم.نمیدونم چرا.اینهمه سال گرفتم و فکر میکردم اگه یه روزی نخوام و یا نتونم روزه بگیرم حتما ناراحت و عذاب وجدان خواهم گرفت.ولی اصلا یادم میره که الان ماه رمضونه. نه که بخوام بگم اینجوری خوبه ها نه،ولی دیگه مثل قدیما هم نیست.شاید اگه پارسال این اتفاق میافتاد ناراحت میشدم.البته الان که فکر کردم دیدم چرا باید ناراحت بشم.من که از قصد نمیگیرم به خاطر وضعیت بوجود اومده بدنم ضعیف شده و نمیتونم روزه بگیرم.
باری به هرجهت خداقوت به همگی کسانی که روزه میگیرن.
اصلا ممکنه و احتمالش قویه که شبهای قدر هم نخوام شب زنده داری کنم.اینهمه سال دعا و گریه و زاری و هی التماس و چی شد آخرش؟ هرچی خواستیم برعکسشو داد یا عذابش رو شدید تر کرد.دیگه دارم به وجود خدا شک میکنم.اینهمه آدم آفریده و یهو ولشون کرده.دیگه نمیخوادمون.دیگه از دستمون خسته شده.دیگه نمیخواد صدامونو بشنوه.چرا انقدر پیله کردیم بهش؟چرا انقدر دعا میکنیم؟چرا انقدر صداش مبکنیم؟اون الان رفته یه گوشه نشسته و میگه اینهمهههه آدم میخواستم برای چی؟کدومشون بندگی کردن؟راستم میگه.من فکر تو فکر اینم که چرا تمومش نمیکنه واقعا؟حتما باید جنگ بشه بمیریم؟
شماها روزه گرفتین و قندتون افتاده من دارم چرت و پرت میگم.
هر گردی گردو نیست
چرا اینو میگم؟
شما فکر کن یک نفر میره بالا و شروع میکنه به حرف زدن ، آی مردم هدف داشته باشید آی مردم بجنگید آی مردم شما به هرچی فکر کنید میرسید. تصویر های انگیزشی پشتش چیه؟ یه ادم که داره وزنه میزنه ، یه ادم که داره میدوه یکی هم پرش انجام میده در بهترین حالت یکی انقدر باله تمرین کرده که پاهاش زخم شده. در نهایت چه حسی القا میشه؟ اینکه پاشو همین الان بدو :/ تویی که ورزش رو دوست نداری پس یه چیزیت کمه .چرا هیچکس نمیگه بابا شاید یکی ستاره شدنش تو خیاطی باشه یکی کشاورزی چه میدونم هر رشته دیگه ای. نتیجه اش چی میشه؟ تو از استعداد های بالقوه ات دور میشی ومیری دنبال چیزی که اونا میخوان ، در نهایت هم یک موجود سرخورده .
قرار نبست همه یک کار خارق العاده کنند ، نذار بهت القا بشه موفقیت اون شکلیه که اونا میبینند ( پول ،اندام ورزشی ، رقص نمایشی عالی ،..) قطعا اگه صبح بیدار شدی و تو زندگیت یه خلاقیت انجام دادی که روز بهتری داشته باشی بدون که بردی . اگه یه کاری کردی که خوشحالت کرد و ارامش گرفتی بدون موفقی.
+ باید بریزیم دور این زرق و برق های زندگیی که داره بهمون تلقین میشه. نباید بذاریم سرخورده شیم
بیست دقیقه طول
کشید .زنگ‌زدم سر ِ خانومه غر زدم که با این کار عمرا دیگه درخواست ماشین
بدم.کلی معذرت خواهی کرد ولی من وقت دکتر داشتم و دیر شده بود .با کلی غر
راضی شدم باز یکی بفرسته ! جدیدا دقت که میکنم زیاد غر میزنم و این خیلی
بده ! * از اسنپ خوشم‌نمیاد و هنوز به ۱۳۳ زنگ میزنم حس
میکنم‌این مطمئن تره هرچند گرون تر از اسنپ برام در میاد .من حتی سالی
نهایت یکی دوبار سوار تاکسی میشم .یه حس ِترس عجیبی دارم ! :| * توی
سرم دوسه تا ایده کاری خوب دارم .ولی سرمایه صفر ِصفره.ایده های خیلی
خوبین ولی خب فعلا ترجیح میدم توی سرم بچرخن تا سرمایه اش رو پس انداز
کنیم ! *حیف .حیف . *قراره ثبت موقت بشه .
وگرنه هر روزه من یک جمعه شده است......
خسته ام از نصیحت های منطقی....
با هرکی خواستیم درد دل کنیم، شروع کرد منطقی نصیحتمون کرد ....
خدایا به کی بگویم خسته ام؟
به کی بگویم بریدم؟
به هر کس رو میاورم منطقی صحبت میکند......
پس این دل را برای چه به آنها دادی ......؟؟
تنها منطق میدادی و خلاص...... غمگینم......جمعه ها بهانه است
و ی مورچه یه بار 50 گرمی ... کدوم کارشون بهتر بوده و امتیاز بیشتری می گیرن ...
اگه ی مسابقه غذا خوری بذاریم و از یه شیر و یه بز بخوایم هر کدوم بیشتر کاهو بخورن برنده میشن ... فکر می کنید کدوم برنده بشن ...
روش توصیفی اومده که همین مشکلات روش سنتی که بجای عدالت .مساوات برقرار میشد رو از بین ببره.بجای اینکه از همه یه امتحان و یه املا بگیریم و به همه هم یجور نمره بدیم ... بیایم و از هر دانش آموزی با توجه به توان و استعدادش انتظار داشته باشیم ...
دانش آموز را با دیگران مقایسه نکنیم و توانایی دیگران بلکه هر دانش آموزی رو با خودش و توانایی های خودش بسنجیم ...
این یعنی روش و ارزشیابی توصیفی ... حالا این بده ... حالا بازم می گین نمره و روش قبلی بهتره ...
مسلمه که نه ولی مشکل کجاست ... مشکل اینه که روش توصیفی درست اجرا نمیشه و این روش امکانات و ابزار و شرایط خودشو میخواد ... با ی کلاس 40 نفری و ی معلم نمیشه ... با این شرایط و امکانات آموزش و پرورش و مدارس ما تقریبا غیر ممکنه . و بهتر بگم ما امکاناتمون سنتیه پس بی شک روش سنتی بهتر نتیجه میده ... برای همینه که همه بر این عقیده هستن که روش قبلی و نمره ای بهتره ... و با این شرایط حرف درستی هم هست مگر اینکه ... که نه میشه و نه اراده ای هست و نه انگیزه ای و نه ...
