به خدا من نه مغرور شدم نه بی توجه
تا حالا شده کامنتی رو بی جواب بذارم
یا پیایمی رو جواب ندم ؟
نشده به خدا
فقط این چند وقته هم از لحاظ درسی هم از لحاظ روحی خیلی تحت فشارم
به خاطر همین نمی رسم بنویسم
و بابت این که تاخیر رو تحمل می کنید واقعا ممنونتونم
من هنوزم خیلی عاشقتونم !
بابت همه کم و کاستی ها ببخشید
قشنگای کم حوصله !
وقتی می گفتن در اینده می خواهید چه کاره شوید پیش خودم می گفتم من که کارم معلوم است من بهترین ادمی هستم که دنیا به خودش دیده و خواهد دید لذا رئیس جمهور می شم و دستور می دم یک کاخ بزرگ شیشه ای درست کنند یک کاخ که در لایه ای درونی ان تصمیمات مملکتی گرفته بشه و در لایه های بیرونی ان خبرنگاران حضور داشته باشند همه حرفا پیش چشم مردم و جلو دوربین انجام بشه دزدان تو جیب احمد و محمود نباشند و لیستشون با جیبشون به گور نره . سیاستهای پشت پرده بیان رو دیگه هیچ کس تلاش نکنه دیگران را خر کنه یا باج بده به اون یکی تا زیر پای خودش سفت بشه . نمی شه یک دولت لیاقت محور داشته باشیم ولی لیاقتا رو دولت معلوم کنه و به هر کی دلش می خواد لیاقت بده . این داستان دلش می خواد هم برای خودش یک داستانیه که نمی شه درباره اش حرف زد . داستانای فکری من همش سانسوره در یک کلام من باید بگم در همه عمر خودمو سانسور کردم قافیه اندیش بودم و ... اگر مردم ایران اینی هستند که شما هم می شناسید باید بگم خراسان در تعصب از همه ی ایران جلو تره و اگر خراسانیها اینی هستند که می شناسید باید بگم جنوب خراسان از همه سخت گیر تر هستند و از جنوب خراسان هیچ مکانی به داغی عبدل اباد نیست و من هم که یک عبدل ابادی ام . پس باید یک چیز را خوب بلد باشم و اون سانسوره . اره حالا که به هیچ کاری فکر نمی کنم حتی به رئیس جمهوری اقل کم به خودم می گم کاش می شد دولت بی سانسوری داشتیم کاش می شد مردم خودشان را سانسور نمی کردن . کاش اینقدر ترس زیاد نبود که هیچ کس ندونه از کجا ممکنه بخوره و همه خلاصه از یک جایی بخورن . چون داستان زندگی از دو حالت خارج نیست یا باید انرا مبتنی به فهم قرار بدی که در این صورت فهم با سانسور نمی سازه یا داستان زندگی بر مبنای نافهمی باشه که در این صورت زندگی با نفهمی جور نمیاد . این تضاد بین خوب بودن انسان بودن و ایرانی بودن کی می خواد تموم بشه . کی می خواهیم ارام باشیم و مطمئن که اگر جنایت کار نیستیم قانون پشت ماست اگر دزد و قاتل نیستیم اگر تنبل و گشاد نیستیم اگر .... واقعا تو این جورفضایی ادم حال نمی کنه رئیس جمهور بشه
بیشتر از هر روز و هر لحظه که میگذره :)
وقتی میبینم دخترا میرن یه گوشه و توی عمق شب دارن با عشقشون حرف میزنن دلم خیلی بودنت رو میخواد که منم بشینم و باهات حرف بزنم و این دلم رو آروم کنم :)
الان نشستم و به تنه ی درخت تکیه دادم و آسمون رو نگاه میکنم و البته دوستم رو میبینم که داره راه میره و با عشقش حرف میزنه و دل من تنگ میشه :)
زندگی من ، امشب آسمون خیلی آروم بیدار شده و داره توی کوچه پس کوچه های شهر عاشق ها رو نگاه میکنه و انگاری لبخند میزنه چون آرومه انگاری داره به عاشق ها خوش میگذره و از عمق وجودشون شادن :)
دسته من نیست اگه انقدر دلم هواتو داره :)
زندگی من ، منم خوشحالم چون میدونم اونجا با اینکه ازم دوری داری بهم فکر میکنی و دلت برام تنگ شده اینا رو میدونم آخه قلب تو توی سینه ام میتپه :)
خیلی دلم میخواد الان منم توی این هوای خوب و شب آروم و آسمون پر از ستاره بشینم و با تو حرف بزنم و بگم که چقدر بودنت رو میخوام بگم چقدر بیشتر عاشقت شدم بگم چقدر وجودم رو برای خودت کردی :)
پ . ن : همین الان افتادم دنبال دوستم و اومدم این ور باغ و یه تاب پیدا کردم دارم تاب بازی میکنم و موزیک گوش میدم و اینجا خیلی قشنگه و پر از درخته و شب هم آروم و پر از ستاره است ، دارم تاب میخورم و دلم میخواد تو الان تابم بدی و برام بخندی و بازم میگم چقدر دلم بودنت رو میخواد حتی فقط صدات تا یکم قلبم آروم بشه :)
دیگه برم امشب حرف زدم و خودم رو آروم کردم و سبک شدم :)
دوست دارم همین ...
به چی یا کی، خیلی مهم نیست، من به هر اتفاقی که یه سمتش تو باشی و طرف دیگش خودم نباشم حسودم.
من
ساعتای زیادی به عکسای تو خیره میشم و به آدمایی نگاه میکنم که چقدر
شبیه من نیستن. به لبایی که تو رو صدا میزنن، به گوشایی که از تو می‌شنون،
به چشمایی که تو رو می‌بینن.
و به این فکر میکنم که چقدر آرزو داشتم، تا همه اونا من بودم.
آدما، مرگ مشخصی دارن که حتما ازش بی‌خبرن، اما من مطمئنم از حسادت دق میکنم.:((💚
همش تو فکرمی محمد همه جا هستی همه جا :((💚
خاص ترین مخاطب خاصم
ز تو می‌نویسم
موهایم
تشنه‌ی لمس دست‌های تو
از من می‌نویسی
نم چشم هایت
بی‌تاب بوسه های من
و این خود شعری ست
به وسعت دوست داشتن
غزلکم؛
تو در دهان من زندگی میکنی
در فاصله میان چانه و چشمهایم
تو در حافظه ی لبهایم
در قوس حرفهایم زندگی میکنی
تو در میان کلمات در میان عشق
و دوستت دارم هایم زندگی میکنی ...
تنم را...
عادت داده ای به
عطر آغوشت....!
نگفتی !
اگر نباشی...
بیمار خواهم شد...
یاقوت سرخ زندگیم؛
دلم لبانت را
نه برای بوسیدن
نه برای نوشیدن
برای تکرار زیباترین حرف عالم
دوستت دارم را میگویم
دوست دارد...
روحم را
با تداوم "نگاهت"
به شبانه هایم بند می کنم
حریم چشمانت
سکوت مخملین شب را می شکند
و عشق ...
هزار و یکشب خاطراتت را
آغاز می کند ...
می دانی گلم؛
بعضی شب‌ها من هستم،
و یک پنجره تنهایی!
و ماهی که از پشتِ پنجره
زل می‌زند به تنهاتر از خودش...!
تازه فهمیدم دو سه شب پیش بیرون تو ماشین با مادرم دعواش میشه و سرش انقدر داد میزنه که صداش میگیره
مادرم نمیفهمه
مادرم درک نداره
مادرم شعور نداره
وقتی پدرم میبینه چقدر من از دست بی درکی های مادرم حرف می زنم عصبانی میشه .
مادرم مرغش یک پا داره و خیلی لجباز هست . خیلیم بد دهن هست
اصلا چیزی از احترام و درک نمیفهمه
دلم برای پدرم میسوزه
یک عمر به خاطر من ، به خاطر اینکه من بی مادر نشم با مادرم و بیماریش ساخت و دم نزد و هیچی براش کم نذاشت
جلوی من خیلی خودشو کنترل میکنه چیزی به مادرم نگه که من ناراحت نشم
ادم هایی مثل مادرم خوره روح میشن
نمیخوام از خودم تعریف کنم اما درک من خیلی بالاست . چون بی درکی مادرمو دیدم . اخلاق بد و بد دهنی و اخلاق تندش رو دیدم من خیلی برعکس مادرم شدم خیلی سعی کردم اون هر چیزی رو نداره من داشته باشم که بتونم بهش بفهمونم ولی بازم کم میارم از فهموندن یه سری مسایل بهش .
روح و ذهن و روان منو خورده مادرم
گاهی خیلی داغون میشم و فشار عصبی انقدر بهم وارد میشه که دوست دارم دیگه هرگز نبینمش
1.اتاقو مرتب کنم و بولت ژورنال رو برای کارام درست کنم برا هر کاری برگه و پوشه ی جدا از هم و برنامه هام و پیشرفت کارامو توش بنویسم چون خیلی زیادن بشدت گیج شدم ک چیکار کنم و اصن مدیریت زمان ندارم و باید زمان خاب و بیداریمو درست کنم حسابی بهم ریختم
2.برا کارام یه برنامه ی زمانی بریزم و همه رو باهم جلو ببرم اونا ک مهمترن رو بزارم تواولویت فعلن
3.راجبش فک کنم ک شهر دیگه هم بگیرم یا نه باید به دوستم زنگ بزنم ببینم نظرش چیه
4.عصر یه مسیر طولانیو قدم بزنم و سر راه باشگامم ثبت نام کنم و دیگه هیچوقت ترکش نکنم چون این دوسال حسابی ضربه خوردم از نبودش
5.تو راه به خیلی چیزا فکر کنم و تصمیمم بگیرم برا بعضیاش
بایددوباره انگیزه و انرژیمو بدست بیارم
من میتونم من واقعن قدرتشو دارم اینو بارها ثابت کردم بازم نشونش میدم
خودی که به خاطر نیاز های بی ارزش آرامش های بزرگم و ازم می گیره...
و دیر می فهمم...دیر به خودم میام...
بعضی پیاما میرنجونن دلم...بدجوری...و حذفشون می کنم ...که حتی دیگه چشمم نیوفته...
درو دیوار کوبیده گاهی هست...
و این عادت مسخره شب بیداری که تازه پیدا کردم....
نمیخوام دوباره بی نظم بشم...
راستی 5 مرداد هم با 3 روز تقدم کادو تولدمو از پوستم گرفتم.. یه بلیط مسافرت رفت و برگشت به مشهد مقدس...با خودش....
قربون امام رضا برم...
اقا جان...کمکم کن...دستامو بگیر...بغلم کن...
من خیلی تنها و غریبم...ضامن آهو جان...ضامنم شو..
، فقط میخوای سکوت کنی و به گوشه ای خیره بشی. بعضی وقتا یه درد عمیقی داری که اذیتت میکنه ولی نمیتونی به کسی بگی. خیلی خستم... دلم میخواد ساعتها بخوابم و کمی از این دنیا غافل بشم. چون هر وقت که بیدارم فکر روزهای با تو بودن منو دیوونه میکنه.
دلم هوای بارون کرده، دلم هوای گرفتن دستات زیر بارون کرده... دلم میخواد زیر بارون دستاتو بگیرم و فقط به چشمات زل بزنم. کاش بودی پرستو... حالم خوب نیست. دلم برات یه ذره شده.
کاری ندارم چقدر زمان بگذره یا چه پیش بیاد بعدش.
این روز برام مهمه و شده جزئی از زندگیم❤
تنهاترین ۷ مردادمو جشن خواهم گرفت :))
